Θα σας πω το τελευταίο κομμάτι του ονείρου κ το οποίο με έκανε να ξυπνησω.. Είδα λοιπόν πως ήμουν με τον σύντροφό μου σε ένα ξενοδοχείο διακοπές.. κάτω από το δωμάτιο μας υπήρχε σουπερμάρκετ κ με προέτρεψε να πάω να ψωνίσω για μαγειρεμα περιπαιχτικα του στυλ: "τόσες φορές πηγές στο σουπερμάρκετ ένα κοτόπουλο δεν εφερες. ;) " Εγώ κατάλαβα το υπονοούμενο πως πείνασε κ τακτοποιουσα στο δωμάτιο λίγο πριν πάω να ψωνίσω.. ωστόσο εκείνος φεύγει κ πάει προς την παραλία για μια δουλειά.. την θάλασσα δεν την είδα απλά ήξερα πως ήταν θάλασσα κοντα..μέσα στο ξενοδοχειο την ίδια περίοδο με μας είχε έρθει και ένα σχολείο εκδρομη.. δεν είδα τα παιδιά μόνο ότι το ξέραμε γτ τα ακούγαμε.. έτσι όπως περπατούσα πλαι στο κρεβάτι για να βάλω τα ρούχα στην εντοιχιζομενη ντουλάπα π ήταν στο κάτω μέρος του κρεβατιου καταλαβαίνω έναν ισχυρό σεισμό.. δεν προλαβαίνω να αντιδράσω κ αντιλαμβάνομαι πως ακούγονται τα νεανικά ουρλιαχτά από το σχολείο όχι επειδή φοβήθηκαν τον σεισμό αλλά επειδή το κτήριο πέφτει σιγά σιγά προς το πλάι.. έτσι λοιπόν όπως πέφτει με πηγαίνει προς την μεριά της ντουλάπας με την πλάτη.. εχω αρχίσει να πανικοβάλλονται γτ δεν μπορώ να έχω κανέναν έλεγχο κινησεων όμως σκέφτομαι πως ίσως η ντουλάπα με σώσει με καποιον τρόπο.. έτσι όπως φτάνει η πλάτη μ προς την ντουλάπα καταλαβαίνω πως έχει πεταχτει και το λευκο σκυλάκι μου στον αέρα κ πέφτει προς την αγκαλιά μου οπότε κατάφερα κ τον έπιασα κ από τότε έκλεισα τα μάτια μου από τον φόβο μου περιμένοντας να νιώσω τι συμβαίνει πλεον.. σκέφτομαι διαφορα πραγματα..τον σύντροφό μου π είναι μακριά κ ξέρω ότι έχει σωθεί.. συνάμα συνειδητοποιώ πως είναι οι τελευταίες μου στιγμές γτ είμαι στην λάθος μεριά της κλίσης του κτηρίου κ το ουρλιαχτο που ακουω πλέον δεν είναι των παιδιών αλλα του σκύλου μου ο οποίος η έχει χτυπηθεί ή έχει φοβηθεί πολύ.. άρα τα παιδιά δεν υπάρχουν πια.. όλα αυτά ενώ συνεχίζουμε κ πέφτουμε οπότε περιμένω ή να με φτάσει το κρεβάτι που και αυτό πέφτει από μπροστά μου καταπάνω μου ή να αισθανθώ τον χειρότερο πόνο από την μεριά της πλάτης μου καθώς θα πέφτουν τα συντρίμμια να μας πλακώσουν. Δίνω ένα φιλί στην πλάτη του σκύλου μου για να πάψει να φοβάται και για να τον αποχαιρετισω αποδεχόμενη το τέλος..
Yohanna
