Είδα ότι τα παιδιά μου έκλαιγαν γιατί πέθανε ο πατέρας μου. Εγώ κλαίγοντας κατέβηκα στο σπίτι των γονιών μου(που βρίσκεται πραγματι 2ορόφους κάτω από το δικό μου). Εκεί βλέπω τον νεκρό παππού μου (έχει πεθάνει από το 1994)στο πάτωμα με ένα παλιό υφαντο σεντόνι, τον κοιτάω, κλαίω σαν να πεθανε τώρα, τον φιλάω είναι ζεστός ακόμα και τον βλέπω να κουνιέται και να αναστενάζει ανοίγοντας τα μάτια του. Τότε ο μπαμπάς μου που κάθεται στον καναπέ, (πρόσφατα μάθαμε ότι έχει ζαχαρο σε μεγάλο βαθμο και έχω αγχωθεί με αυτό) μαζί με το άντρα μου μου λένε ατάραχοι:" Αστον να ξεκουραστεί έχει υποφέρει πολύ στη ζωή του." Τους κοιτάω και λέω τι λέτε;Παράλληλα, κοιτάω αριστερά μου και βλέπω τα κορίτσια μου και το γιο μου να κλαίνε στην κουζίνα και η μητέρα μου να πλένει πιάτα σαν να είναι μια συνηθισμένη μέρα... Κουλό και ξυπνάω νομίζοντας ότι έχω χάσει τον πατέρα μου...
Κάτια
