Έχασα την μητέρα μου σχεδόν 6 μήνες πριν (θα είναι 6 μήνες στις 11 Νοεμβρίου). Έφυγε μεγάλη σε ηλικία, 90 ετών. Αν το θυμάμαι σωστά (το λέω αυτό, γιατί αν δεν ξυπνήσουμε την σωστή στιγμή δεν θυμόμαστε πάντα όλα τα όνειρά μας) χτες ήταν η πρώτη φορά που την είδα στον ύπνο μου. Είμασταν στο σπίτι, στο όνειρο ήταν το σπίτι μας, αλλά ο χώρος δεν ήταν ακριβώς σαν του πραγματικού σπιτιού.. Στον διάδρομο μπροστά από το μπάνιο. Ήταν σκοτεινά, δεν είμαι όμως σίγουρη ότι ήταν βράδυ. Είδα την μητέρα μου νέα, όπως την θυμάμαι όταν ήμουν 10-15 ετών (τώρα είμαι 50). Τα μαλλιά της ήταν σκεπασμένα με βαφή μαλλιών, καστανή σκούρα, χτενισμένα προσεκτικά και τακτοποιημένα πίσω, όπως ήταν ακριβώς όταν έβαφε τα μαλλιά της στο σπίτι και περίμενε να περάσει ο χρόνος που πρέπει η βαφή να μείνει στα μαλλιά για να τα ξεβγάλει. Στο όνειρο, ήξερα ότι η μητέρα μου δεν ζει όμως δεν μου φάνηκε περίεργο που την είδα μπροστά μου. Σαν να ένιωσα στο όνειρο ένα μικρό ψήγμα φόβου για ένα δευτερόλεπτο, που πέρασε αμέσως. Μου είπε "δεν θα τα πας καλά" ή κάτι τέτοιο, μπορεί να μην ήταν ακριβώς αυτή η έκφραση αυτή, ήταν όμως αυτή ακριβώς η σημασία της. Είπα και εγώ κάτι, δεν θυμάμαι όμως τι ακριβώς. Νομίζω πως της είπα ότι θα τα πάω καλά ή ότι την ρώτησα γιατί λέει οτι δεν θα τα πάω καλά, τι εννοεί. Και στην συνέχεια εκείνη είπε "αφού δεν έρχεσαι ποτέ". Μου κρατούσε το χέρι με λυγισμένο τον αγκώνα, ψηλά όμως, στο ύψος του πηγουνιού και τα δάχτυλα της είχαν μαύρο χρώμα. Το σκέφτηκα για μια στιγμή στο όνειρο το ότι ήταν μαύρα, το θεώρησα περίεργο λίγο, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν ήταν μαύρο το χρώμα ή αν έφταιγε το ότι ήταν σκοτεινά. Σαν να είχα μένος απέναντί της εκείνη την στιγμή, σαν να ήθελα να την πονέσω, το ένιωθα και έτσι, της δάγκωσα τα δάχτυλα όπως κρατούσε η μια το χέρι της άλλης και το ίδιο έκανε και εκείνη. Δεν ένιωσα κανένα πόνο με το δάγκωμα. Εκείνη την στιγμή ξύπνησα. Κοιμήθηκα σχεδόν αμέσως πάλι, χωρίς ανησυχία και πριν ξανακοιμηθώ σκέφτηκα το όνειρο και είπα στον εαυτό μου ότι ήταν περίεργο όνειρο και ότι πρέπει να το θυμάμαι το πρωί.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και την απάντησή σας.
Βίκυ
