Το όνειρο μου, είναι κάπως μπερδεμένο, με πολλές εναλλαγές σημείων. Αρχικά είδα ότι βρισκόμασταν στην τσιμεντένια αυλή του σπιτιού του χωριού μου, όπως ήταν κάποτε πολύ πριν την ανακατασκευάσουμε, με κόσμο, φίλους και συγγενείς-κάποιοι από αυτούς έχουν πεθάνει- και κοντά μας είχαμε κι ένα κουτάβι μετρίου μεγέθους. Σιγά-σιγά το σκηνικό άλλαξε και η αυλή έγινε κάτι σαν εξοχική ταβέρνα, όπου υπήρχε κόσμος στα τραπέζια αλλά ήταν άγνωστοι και επίσης το κουτάβι αυτό είχε εξαφανιστεί. Ανακάλυψα όμως εγώ ένα άλλο πολύ μικρότερο και σχεδόν νεογέννητο κουταβάκι. Το λάτρεψα και το κράτησα κοντά μου. Σκεφτόμουν διάφορα όπως πώς θα το εμβολιάσω και ότι σε περίπτωση που έλειπα για λίγο αν θα χρειαζόμουν τη βοήθεια μιας φίλης που είναι κτηνίατρος. Το σκηνικό αλλάζει για τρίτη φορά και βρίσκομαι στο πατρικό μου σπίτι, μαζί με το κουτάβι μέσα στο παιδικό μου δωμάτιο. Κάποια στιγμή πηγαίνω στο μπάνιο του σπιτιού κι εκεί στο πάτωμα ανακαλύπτω έναν μαύρο σκορπιό. Παρόλο που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να τρομάξω, εν τούτοις έμεινα ψύχραιμη και ειδοποίησα τον πατέρα μου για να τον σκοτώσει ή τέλος πάντων να τον βγάλει εκτός σπιτιού. Τότε εκείνος ήρθε κρατώντας έναν αναπτήρα, όμοιο με αυτούς που πυροδοτούν τις εστίες γκαζιού. Άρχισε να βάζει φωτιά σε διάφορα σημεία του σκορπιού ξεκινώντας από το κεντρί του. Στο τέλος ο σκορπιός "λαμπάδιασε" ώσπου έμοιαζε να έχει καεί ολοσχερώς και να έχει συρικνωθεί όπως όταν καίγεται μια μαύρη σακούλα.
**Να σας ενημερώσω ότι στην πραγματικότητα, δεν έχω κατοικίδιο, ο πατέρας μου είναι ζωντανός και πως στο όνειρο η ηλικία μου ήταν λίγο νεότερη από τη σημερινή.(Υποτίθεται ότι ήμουν γύρω στα είκοσι)
Γαλάτεια
