Είχα μάθημα αρχικά ιδιαίτερο και θα πήγαινα σπίτι της. Τελικά ήρθε αυτή να με πάρει γιατί είχε μετακομίσει και κανείς μα κανείς δεν έπρεπε να μάθει το που. Θυμάμαι μου είπε οδό ,μόνο σε εμένα και φτάσαμε σε ένα λιμάνι .. Από εκεί πήραμε ένα λεωφορείο που μας έφτασε σε ένα τεράστιο κτήριο.. Απο εκείνη την ώρα και μετά η καθηγήτρια μου εξαφανίστηκε . Μπήκα στο κτήριο και ήταν ένα πολύκατασταστημα και συνάντησα εναν παπά με μαύρα ράσα και μου τονιζε διαρκώς πως δεν νηστεύει και η νηστεία είναι λάθος και βρέθηκαμε αντιμέτωποι διότι είχα αντίθετη άποψη και εκείνος επάνω του εμφάνισε μαύρα γράμματα και ένα ξύλινο αντικείμενο σαν ραβδί.. Και έφυγα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Μετα από πολύ ώρα με καλούσε ο μπαμπάς μου και έψαχνε να με βρει αλλά δεν γινόταν να του πω που βρίσκομαι και έκλεισε απότομα το κινητό μου, βγήκα από το κτήριο και κρατούσα από το χέρι μου την μικρή μου αδερφή.. Και περνούσαν ανάμεσά μας δαιμονισμένοι ..ενω στο βάθος έβλεπα ένα νεκροταφείο.. Πλησίασα και βρήκα δυο ακόμα δρόμους.. Ακολούθησα τον πιο φωτεινό και είδα μια εκκλησία Φωτεινή, στολισμένη με πολύ κόσμο και ζητούσα για βοήθεια.. Κάποιος με βοήθησε και μετα ξύπνησα
Κατερίνα
