Το όνειρο ξεκινάει και βρίσκομαι σε μια χώρα βράδυ με μεσαιωνική αρχιτεκτονική αλλα την τωρινή εποχή και ξεσπάει πολύ ξαφνική καταιγίδα με κεραυνούς και πολύ βροχή και αν θυμάμαι καλά μαζί με τη μητέρα μου τρέχουμε να βρούμε κάπου να μην βρεχομαστε. Αμέσως μετά, σαν να αλλάζει κεφάλαιο το όνειρο, μεταφέρομαι στο πατρικό μου όπου είναι ολα σκοτεινά και δεν υπάρχει καθόλου φως. Κάθομαι αποτι εχω καταλάβει στο τραπέζι της κουζίνας με το κεφάλι μου ξαπλωμένο στο τραπέζι και κοιτώντας προς τα δεξιά που υποτίθεται βρίσκεται το σαλόνι.