είδα στον ύπνο μου ότι υποδυόμουν τον Μέγα Αλέξανδρο, και μάλιστα προσπαθούσα να βρω τα πιο κατάλληλα ενδύματα ώστε να μοιάζει όσο περισσότερο από πάνω μέχρι κάτω, και υπήρχε κάποια αγωνία, αν εν τέλει τα βρώ, και πως θα σχολιαστώ από το κοινό. Το πιο παράξενο από όλα είναι ότι, δεν ήταν κάποιο θέατρο, ούτε έμοιαζε στην κλασσική μορφή του, που όλοι γνωρίζουμε, και έχουμε εικόνα. Είχε την μορφή,ενός κλασσικού σύγχρονου διαμερίσματος ο χώρος κατά τον οποίο ετοιμαζόμουν, και ο χώρος που θα βρισκόμουν στην τελική φάση ενός πολύ μεγάλου δωματίου μεγάλου εκθεσιακού χώρου, ή πνευματικού κέντρου μέσα στο οποίο υπήρχε κοινό με κλασσικό κυριλέ ντύσιμο καθιστό,όχι συμμετρικά και όχι σε στοίχιση.Εγώ βρισκόμουν όρθιος όπως και κάποιοι άλλοι που φαίνονταν ότι εκπροσωπούν μία ιδιότητα, όπως εγώ.Μάλιστα ο καθείς εκπροσωπούσε, ότι πιο κατάλληλο και ταιριαστό υπήρχε,ως προς εκείνον. Βρισκόμασταν διάσπαρτοι μέσα στον χώρο ασύμμετρα, και έχω την εντύπωση, πως ανέμενα την σειρά μου ώστε να απευθυνθώ σε όλους τους παρευρισκόμενους για κάποιο σοβαρό θέμα.
Άδης
