πηγαμε εκδρομη στο δασος και αναβοντας την ψησταρια που συνδεοταν με κατι αλλο στην κορυφη του δασους εκανε βραχηκυκλωμα και αναψε φωτια.ολοι λεγαμε οτι θα πεθανουμε σαν να μην μας νοιαζει οτι θα πεθανουμε.η φωτια ομωσ ηταν πολυ ψηλα στην κορηφη και μπορουσαμε να φυγουμε αλλα δεν το καναμε.τραγουδουσαμε τραγουδια που ειχαν σχεση με θανατο αλλα η κορη μου εκλαιγε που δεν φευγαμε να σωθουμε αφου μπορουσαμε.η φωτια κατεβενε πολυ αργα και η κορη μου φωναζε κλαιγοντας οτι δεν θελει να πεθανει.το ονειρο το ειδε η κορη μου.