Ειδα πως βρισκομουν σε ενα δωμάτιο με μόνο έναν μικρό καναπέ μέσα. Ξαφνικά μπαίνει μεσα ένας παρα πολύ όμορφος νεαρός και μου πιάνει την κουβέντα. Μου μιλάει σαν να με γνωρίζει χρονια, όμως εγώ δεν μπορώ να τον αναγνωρίσω. Μου κάνει ερωτήσεις όπως "θυμασαι τοτε που ειχαμε παει σε εκεινο το μαγαζι και εγινε εκεινο το πραγμα?" Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι και πως ξέρει τόσα πολλά για μένα. Εκείνος καταλαβαίνει πως δεν τον αναγνωρίζω και το φωτεινό του πρόσωπο γίνεται λυπημένο. Με ρωτάει πληγωμένος "δεν με θυμασαι?" Και εγώ του απαντάω μπερδεμένη πως όχι. Έρχεται πιο κοντά μου και μου κάνει την ίδια ερώτηση. Παίρνει την ίδιο απάντηση. Απελπίζεται. Ερχεται ακόμα πιο κοντά μου και μου φωνάζει κλαίγοντας "Δεν με θυμάσαι?!" Εγω του απανταω τρομαγμενη οχι για ακόμα μια φορα. Τον βλεπω λυπημένο και αρχισω να κλαιω και γω. Με αγκαλιάζει κλαίγοντας και με ρωτάει το ίδιο πράγμα ψιθυριστά αυτή τη φορά. Δεν του απαντάω, μόνο κλαίω, και μαζί κλαίει και αυτός. Αυτό το όνειρο το έχω δει αρκετές φορές, παρόλο που τα όνειρα μου συνήθως δεν επαναλαμβάνονται. Είναι πάντα παρά πολύ έντονο και θέλω πολύ να μάθω τι σημαίνει.
Αννα Μαρια
