Το όνειρο ξεκινάει και βρίσκομαι σε μια χώρα βράδυ με μεσαιωνική αρχιτεκτονική αλλα την τωρινή εποχή και ξεσπάει πολύ ξαφνική καταιγίδα με κεραυνούς και πολύ βροχή και αν θυμάμαι καλά μαζί με τη μητέρα μου τρέχουμε να βρούμε κάπου να μην βρεχομαστε. Αμέσως μετά, σαν να αλλάζει κεφάλαιο το όνειρο, μεταφέρομαι στο πατρικό μου όπου είναι ολα σκοτεινά και δεν υπάρχει καθόλου φως. Κάθομαι αποτι εχω καταλάβει στο τραπέζι της κουζίνας με το κεφάλι μου ξαπλωμένο στο τραπέζι και κοιτώντας προς τα δεξιά που υποτίθεται βρίσκεται το σαλόνι. Ξαφνικά πετάγεται ενα πρόβατο και απλά περνάει απ'το σαλόνι. Εγώ να βρίσκομαι σε κατάσταση άρνησης και ίσως να είμαι σαν να έχω μόλις ξυπνήσει οπότε μια εβλεπα τι γινεται μια οχι. Επισης ειχα φακο απτο κινητο ο οποιος ομως φωτιζε απο πισω μου ή μεστην μούρη μου, δεν θυμάμαι ακριβώς οπότε απλα με ενοχλούσε και συνέχιζα να μην βλέπω μεσ'το σκοτάδι. Μετά από το πρόβατο που περνάει κλείνω για λιγο τα ματια μου, ακομα σκοτάδι, και διαισθάνομαι οτι κάποιος ερχεται απτο σαλονι προς το μερος μου. Ξαναπερναει ενα πρόβατο με ενα κόκκινο έντονα φωτισμένο κολλαρο και κρατούσε στο στόμα του εναν φακο που αναβοσβήνε. Έτσι και αυτό το πρόβατο απλα έκανε ενα πέρασμα απτο σαλονι και καθώς το έκανε αυτο, την ωρα που κουνιόταν ο φακος εφεγγε σε διαφορα σημεία και για λιγο εφεξε μια παρουσια ελαχιστα η οποία ομως ηταν σκοτεινη και δν καταλαβα καθόλου τι και ποιος ήταν. Με τον τροπο που φωτιστηκε και την ωρα που φωτιστηκε κατάλαβα οτι αυτη η παρουσια ερχόταν προς το μέρος μου. Καθως ερχόταν μαλιστα ακούστηκε ενα κλακ που κανουν τα ποδια κάποιων ανθρώπων οταν περπατάνε. Εγω ειτε τρομαγμένος ειτε μεταξύ ύπνου και ξύπνιου έκλεινα τα μάτια μου. Και την στιγμή που τα ανοίγω έτσι ελαφρά, ακούω μια γυναικεία φωνή να μην λέει κάτι αλλα να ακούγεται κάτι σαν επιφώνημα ανακούφισης η παρηγοριάς και ένα χέρι να με ακουμπάει. Και πιάνω το χέρι και μου θύμισε ακριβώς το χέρι της πρώην μου. (Τα δάχτυλα η παλάμη κλπ). Και έτσι τελειώνει
Αλέξανδρος Κ.
